Magnetzym piękna

Noszę go w sobie
skrytego jak anioł
w potrzasku skromności.

Nie wie o nim
medialny zamęt
i etatowa codzienność.

Gardzi nim cywilizacji pęd
nie zna go
elita i celebryta.

A mnie przyciąga
kolor wiosennych kwiatów
i pszczół zachłanność.

Z dziecięcą euforią
spoglądam na świat mój
i oderwać serca nie mogę.

Od tych pól malowanych
kwieciem rozmaitem
cudem nakreślonych.

Przyciąga mnie
magnetyzm piękna
świata na wyciągnięcie duszy.