Wiosna... w sercu

Niepewność wiosny

Pierwszy przebiśnieg
w przyblokowym ogródku
a tyle radości
niepozorny krokus
i świat kolorów nabrał
motyl przebudził się
i oszalałam
ze szczęścia
czekając na
uśmiech Pana Boga
dobre słowo natury
gwarancja
że świat istnieć będzie
od nowa...

I nie dopuszczam myśli
że przerwać może
świata idyllę
zły człowiek...

Dwie bajki

Dom mój już od progu
koi zapachem choinki z piernikami
czaruje ulubionymi kolorami
od ściany do ściany

Wabi mnie spokojem
popołudniowej krzątaniny
i gwarem chłopięcych waśni
do porannej ciszy

Otulają mnie ramiona poduszki
kilka serdecznych słów ku Bogu
motylich trzepot skrzydeł we śnie
i powolne sobotnie wstawanie

Bo od poniedziałku
czterdzieści godzin prac społecznych
udawania kogoś kim się nie jest
by innym żyło się lepiej

Aż do piątku
pięć dni po przepełnionych
po dziurki w nosie rozgoryczeniem, niemocą
i złością na postaci z koszmarnych bajek