Kiedy uderzą wszystkie dzwony
złowrogim brzmieniem mosiądzu
zbiegną się tłumy z obu stron muru
i staną na równiku prawdy
patrząc w nieboskłon.

Kiedy skończy się lato
na planecie zwanej ziemia
i nie nadejdzie jesień
złota lub dżdżysta
lecz zima jakiej nikt nie zna.

Strzeżcie się hieny ludzkie
czyhające po ciemnej stronie słońca
odbije się wam czkawką
pogarda dla szlachetności
serca i myśli.

W skrytości duszy mej
Dzwonniku z najwyższej wieży
wierzę, że masz dla mnie
kubek zielonej herbaty
wełniany sweter

przed nadejściem lodowcowej epoki.